Ä°rfan Yalçın’ın kaleme aldığı “Son Bahçeler”, anlatıcının annesinin (Bayan ÖÄŸretmen) yaÅŸlanması nedeniyle dışarıdaki herkesin kendisine ayağı çukurda, çöpe atılacak bir eÅŸyaymışçasına bakmalarından dolayı yaÅŸlılar yurdunda kalmak istemesiyle baÅŸlıyor. Bayan ÖÄŸretmen, Ölüm YerleÅŸkesi adını taktığı Ayışığı YaÅŸlılar Yurdunda kendisine ölüm yolcusu gibi bakan o gözlerin olmayacağını düÅŸünür, çünkü orada yaÅŸayanların hepsi onun gibidirler, buzlu ve batık…
Ä°rfan Yalçın, Bayan ÖÄŸretmen karakteriyle birlikte yaÅŸlılar yurduna ve oradaki karakterlere götürür okuyucuyu içten, yalın anlatımı ve o kendine has devrik cümleleriyle.
Bir yandan Bayan ÖÄŸretmen ve oÄŸlunun geçmiÅŸ gelecek izlerini sürüp, annenin yaÅŸlanmasıyla düÅŸüncelerinde ve davranışlarında ki deÄŸiÅŸimleri aktarırken, diÄŸer yandan yaÅŸlılar yurdunun diÄŸer sakinlerinin hayatlarına dokunur.
Farklı hayatlar, farklı acılar, farklı özlemler ve bambaÅŸka duygular vardır bu yurdun duvarları arasında…
On beÅŸinde bir cüceyle evlendirilen Bayan Kasımpatı, koltuklarda uyuÅŸuk uyuÅŸuk oturanlara “niye böyle duruyorsunuz, sanki bu dünyada yoksunuz diyen, oÄŸlu, Eylül’ü vurularak öldürülen, ne zaman yaÄŸmur yaÄŸsa bahçeye koÅŸup “Eylül” diye bağıran Albay, “Dün gelmedi, gelir belki bugün” diyerek her gün kızının yolunu gözleyen, Almanya’da çalışan oÄŸluna sürekli mektup yazan, sıkılıp çekinse de her defasında 50 lira isteyen ve bir türlü cevap alamayan Bayan GümüÅŸ, hastaneye yatıracağız diye kandırılarak yaÅŸlılar yurduna terk edilen ve aklına geldikçe kızına seslenen, çığlığıyla yürek burkan Bayan Çığlık, sadece cehennemi düÅŸünerek yaÅŸayan, sıkıntısı olanları okuyup üfleyerek derman olmaya çalışan Bay Sakallı, darmadağınık saçlarının içinden bakan, sürekli tartışan, abileri öldüÄŸünde çok üÅŸüdüklerini söyleyen, gece trenlerine binip gittiÄŸini, döneceÄŸini düÅŸünerek kendilerini teselli eden iki kız kardeÅŸ, damadı tarafından kendi evinden kovulan, baktığı kırkaltı kedisini bırakmak zorunda kalan ve bu acının altında ezilen Bayan MinnoÅŸ, madencilik yaparak hayatını kazanırken, iÅŸi bırakan ve eline tutuÅŸturulan bir katırla birlikte çöpçülük yapan, katırın ölümünün ardından yüreÄŸi kavrulan Karikatür Adam, ip görünce çıldıran, her gün bin bir umutla af çıkmasını bekleyen, oÄŸlu idama mahkum olmuÅŸ Bayan Ä°p ve memleketimin türlü türlü hallerinden manzaralar ile yaÅŸamın acılarını ve yüklerini sırtlarında barındıran, bir sese, bir selama hasret insanlar.
Buket Özsanat
