DüÅŸtü umut
DüÅŸ’tü zaten...
Beklemek düÅŸ’tü
Kuzgunlar üÅŸüÅŸtü.
Oysa sıcak bir gülüÅŸtü...
Bir parça ekmek,
Bir takım urba,
Sığınacak çatı,
Sarılacak sine,
Tutulacak daldı...
Asarken eÅŸiklere
Kaydı ellerimizden,
Camdan bir naldı...
Parçalandı...
Belkiydi,
Olabilirdi,
Hatta olmalıydı,
Olacaktı da!..
Ramak kaldı...
DüÅŸtü maskesi sevdanın
DüÅŸ’tü zaten...
Dalgalar gibi vururdu
DüÅŸerken yüreklere.
Hummalı,
Delice,
Ä°yiydi be!..
Ama yaÅŸam,
Bütün melanetiyle
DönüÅŸtü mendireklere.
Silerek izlerini
Koydu karşısına bütün gizlerini.
Kah suydu bir damla içilen,
Kah köprü gölgesinden geçilen,
Kah Samanyolu ulaşılmayan,
Kah açık denizde saldı...
Sevda masaldı...
KoÅŸup durduk peÅŸinden
Yakalayacaktık nerdeyse
Nerdeyse hani!..
Ramak kaldı...
DüÅŸtü koruganı barışın,
DüÅŸ’tü zaten...
DüÅŸerken
Teslim olduk çığlık çığlığa,
Gafletteydik,
Savunmasızdık,
Azdık...
Hesapları vardı kimilerinin
Akmalıydı kan!
Fırlıyordu gözleri yuvalarından
Ve aktı...
Mavi, kayıplara karıştı.
Ne siyah - ne beyaz
Bütün renkleri gri kapladı...
Sırçaydı barış,
Kırılgandı,
Ulaşılmazdı...
Yine de uzattık elimizi,
DeÄŸerdi her ÅŸeye
Yaşanmalıydı...
Bir gece vakti
Gün doÄŸarken,
Derin bir uykudayken
Haramiler çaldı...
Yarınsızdık,
Biçareydik belki
Ama nefretimiz vardı!
Kırmadık inadı,
Direndik tutunabilmek için
Yakalayacaktık...
Ramak kaldı...
DüÅŸtü tetiÄŸi zamanın,
DüÅŸ’tü zaten...
Dokundu iÄŸneye,
Ä°ÄŸne fünyeye,
Akabi patlama sesi,
PeÅŸinden barut kokusu,
Isındı namlu - yiv - set.
Kor ateÅŸler içinde,
Ä°vmelendi hararet...
Fırladı yuvasından kurşun
Hedefe doÄŸru.
Hızlı bir hareket,
Döne döne,
Ä°ne çıka,
Şaşmadan hızını aldı...
Ölüm uzaktı
Ama ÅŸimdi...
Ramak kaldı...
DüÅŸtü yaÅŸam,
DüÅŸ’tü zaten...
Umut düÅŸ’tü,
Barış düÅŸ,
Sevda düÅŸ…
Devran döndü dönüÅŸtü,
Bir ışık yandı söndü.
Oysa kutsaldı nefes,
An be an tadacaktık...
Ramak kaldı...
