Simonov’un üç ciltlik Ä°nsan Asker DoÄŸmaz’ı iki haftalık uzun bir yolculukla son buldu…
Ä°kinci Dünya Savaşında, Alman iÅŸgalindeki Rus topraklarının geri kazanılması sürecini anlatan kitap, savaÅŸ muhabiri olarak Stalingrad cephesinde görev alan Simonov’un yaÅŸanmışlıklarıyla okurla buluÅŸuyor.
Ölümle yaÅŸam arasındaki ince çizgide mücadele eden askerlerin dünyası, cephe gerisinde ailelerin tedirgin bekleyiÅŸleri, savaşın getirdiÄŸi açlık, evlerinden ayrılmak zorunda kalan aileler, bombalanan ÅŸehirler ve Rusya’nın dayanılmaz soÄŸuÄŸu…
“Ne demekti vazgeçmek ya da vazgeçmemek? Ne anlama gelirdi? SavaÅŸtan vazgeçmediÄŸi için terhis edilmeyi mi istiyordu. Tersine, hayal ettiÄŸi ÅŸey savaÅŸtan vazgeçmekti. Yarın savaÅŸ birden kesilirse, savaÅŸsız yaÅŸamaya hazırdı. BaÅŸka bir ÅŸeydi söz konusu olan, savaÅŸa hiç alışamamıştı, ne kabiliyetsizlik! SavaÅŸ olduÄŸundan, sadece savaÅŸma alışkanlığı edinmiÅŸti. (Sintsof, s:766)”
SavaÅŸ karşıtlığını her bölümde gözler önüne seriyor, verilen her emrin yeni ölümlere gebe olduÄŸunu, savaşın kazanan tarafının olmadığını vurguluyor satırlarında Simonov. Kim kazanırsa kazansın aslında herkes kaybediyor savaÅŸta… Savaşın bilançosu; canlarını kaybetmiÅŸ, kollarından, bacaklarından olmuÅŸ, sakat kalmış binlerce, onbinlerce insan…
Ölüm… hep daha çok ölüm…
Ä°nsan Asker DoÄŸmaz Simonov’un okuduÄŸum ilk kitabı ve kesinlikle son olmayacak. Åžiirsel, akıcı ve insanın içine iÅŸleyen bir dile sahip…
Konstantin Simonov’u araÅŸtırırken romanlarının yanında ÅŸiir kitaplarının olduÄŸunu da öÄŸrendim. Özellikle, cephede bulunduÄŸu sırada, top atışlarının, başının üstünden geçen mermilerin arasında sevgilisi ile konuÅŸma ihtiyacıyla 25 yaşında kaleme aldığı Bekle Beni ÅŸiiri oldukça meÅŸhur.
Bekle Beni
Bekle beni, döneceÄŸim
Bütün direncinle bekle beni.
Bekle hüzün yaÄŸmurları
Gökyüzünü kaplayınca,
Karakış üÅŸütürken bekle,
Sarı sıcaklar yakarken bekle.
Kimseler beklemezken bekle beni,
Unut anılarla yüklü bir geçmiÅŸi
Ne bir mektup ne bir haber
Gelmesin ne çıkar, bekle beni
Bekle beni döneceÄŸim
Bekle, yalnızca sen bekle beni.
Bekle beni döneceÄŸim, bırak
Beklemekten usanmış dostlarım
Oğlum, anam, yoldaşlarım
ÖldüÄŸümü sansınlar benim
Umudu kesip bir ateşin başında
Beni yad edip içsinler ama sen
Ä°çme sakın yürek acısı o ÅŸaraptan
Ä°nançla, sabırla bekle beni.
Bekle beni, döneceÄŸim
Tüm ölümlere inat bekle.
Çünkü o büyük bekleyiÅŸin
DüÅŸman ateÅŸinden kurtaracak beni.
Bekle kızgın sıcaklar içinde,
Karlar savrulurken bekle beni,
Yalnızca seninle ben, ikimiz
Ölümsüz olduÄŸumuzu bileceÄŸiz;
O sırrı, o hiç kimsenin bilmediÄŸi.
Kimseler beklemezken
Beni beklediÄŸini.
Kitaptan Alıntılar için tıklayınız.
Buket Özsanat
