Tam da Gezi Parkı olaylarının yıldönümünde size Ayşe Arman’ın röportajlarından derlediği Gezi’nin Güzel İnsanları kitabını anlatmak istiyorum. Bence Gezi bazı şeylerin miladıydı. Ayrımcılığı, ötekileştirmeye başkaldırıydı. Hatta bence medya okuryazarlığına hızlı bir geçişti. Gerek uygulanan oto sansür, gerek yaptırımlarla medyanın inanılırlığı ve güvenirliliği sarsıldı. – ki bence hiç yoktu zaten-
Gezi Parkı, Taksim’de atıl durumda kalmış, hatta çoğu zaman korkarak geçtiğimiz bir yerdi. Hatta itiraf etmek gerekirse o güne kadar bu kadar büyük olduğunu tahmin etmemiştim. Kendi gibi ruhu da o kadar büyüdü ki kitaplara, araştırmalara konu oldu. Bunlardan en ilgi çekeni hiç kuşkusuz Ayşe Arman’ın Gezi’nin Güzel İnsanları kitabı oldu. Kitapta Gezi Parkı olayları sırasında ve sonrasında gençlerden sanatçılara, polislerden sosyologlara kadar konuyla ilgili olan her kesimden kişiyle yaptığı röportajlara yer verildi. Olaylar, tüm çıplaklığıyla, acı en saf haliyle okuyucuya sunuldu. Okudukça bu kadarı da yapılmış olamaz dedirten kitap, ön yargıyla yaklaşanlara, Tarafı ne olursa olsun Gezi’ye farklı pencereden bakabilme fırsatını veriyor. Taraflar yaşadıklarını anlatırken çekilen acıları, kırılan umutları birebir yaşıyorsunuz.
Kitap tanıtımında “Unutulmayacak bir yazın unutulmayacak kitabı” diyerek taraf tutuyormuş gibi gözükse de en objektif haliyle –hatta en az twitter kadar net- Gezi Parkı olayları okuyucuya sunuluyor.
Arman kitabı için şunları söylüyor: “Daha önce görmediğimiz, göreceğimizi hiç düşünmediğimiz şeyler gördük. Yaşayabileceğimizi hiç düşünmediğimiz şeyler yaşadık. Beklemiyorduk, şaşırdık. Öyle zengin, öyle çok, öyle komik bir mizahla karşı karşıya kaldık ki, kahkahalarla güldük. Ve ağladık, katılıncaya kadar ağladık… Ölenler için… Ruhları sonsuza kadar gökyüzünde gezecekler için… Plastik mermiyi yiyip gözlerini kaybedenler için… Günlerce komada kalıp beyin sarsıntısı geçirenler için…”
Seda Tiryakioğlu
